Mağdur=Kahraman?

 

Köklü bir kolektif manipülasyondan söz edesim geldi. İnsanlar veya insanlarımız, bunu yapmaya, kahraman yaratmaya bayılıyorlar. Bu yüzden olsa gerek derinlikten uzak süper kahraman filmlerinin sevilmesi. Bununla da kalmıyor, gerçek hayatta da kahramanlar yaratıyoruz. Bunu anlayabiliyorum çünkü içimizde bir yerlerde hala sürü hiyerarşisinin kalıntı kodları mevcut. Bir Alfa'nın öne çıkıp "toplumdan başka bir umut hala var" algısına destek olmasını istiyoruz. Çözümün hepimizde değil bir insanda olduğuna inanmak için çırpınıyoruz. Çünkü bizler birer koalayız.

Sevmediğim bir tutum var, hatta sinir olduğum bir tutum. "Doğamızda bu var ama" bahanesi. Buna daha sonra detaylıca değinmek istiyorum. Ama kısaca şunu diyebilirim ki; doğadaki şartlar ve durumlar statik değildir. Doğa değişkendir. Son yüzyıllarda meydana gelen değişikliklerden sonra primatlara bakıp onların algı ve davranış biçimini şimdiye entegre edemeyiz. Sadece davranışların kökenini incelemek adına, ilkel dönemlerimize göz atmalıyız.

Demem o ki primat olarak yaşayamayız. Hayır bu yüzyılda bu mümkün değil. Hatta önceki yüzyılda da pek mümkün değildir. Bir alfa çıkıp sürü liderinin kafasına sopa geçirerek düzeni değiştirmeyecek, üzgünüm. Gerçekten üzgünüm çünkü bu benim açımdan en eforsuz yol olurdu. Bu kişiyi etiketleyerek övgüler düzer kişisel hayatıma bakardım. Kahraman arama çabamız yaratma çabasına dönüşüyor. Yarattığımız da kalitesiz bir villain oluyor. Dünya bir roman olsaydı, wattpad çıkışlı olurdu muhtemelen. Villainlerimiz pek sığ, heyecan vermiyorlar.

Konudan aşırı sapmaya başladım ama şunu da belirtmeliyim ki esas konuya da sapa sapa geldim

Kahraman yaratmakta bile üşengeçlik yapıyoruz farkında mısınız? Bir bağlamda mağdur olanı o bağlamın tepesine çıkarıyoruz. Sadece şunu söylemek istiyorum, dünyanın en vicdansız, en pislik insanını bir yumrukla mağdur yapabilirim. Evet Trump gibi.

Mesele kahramanlıktan da öte, acılar yaşayan insanları benimseme ve sevme gibi huylarımız var. Pek iyi bir filtreleme yöntemi olmasa gerek. Bir insanı sevme veya destekleme sebebimizi sorgulamamız gerek. Şahsın kendisine yapılanlar değil şahsın yaptıklarını esas almalıyız.