Öteki, Beriki

Bu yazıyı psikotik bir atak gibi değerlendirebilirsiniz.

Mizantropime bahaneler aradığım bir sıra, dünyaya olan algımın ciddi anlamda farklılaştığını fark ettim. İnsanlara fazla kontrast oluşumu "insan olmamak" olarak değerlendirdim hep, ama bu düşünce hiç bu kadar hükmetmemişti zihnime. Uranüs ve Neptün melezi olabilirim, bunu tercih ederdim.

Gözlüğümdeki çiziği nasıl giderebileceğimi araştırıp geldim. Umutsuz amaçlarım için efor sarf etmek huyumdur çünkü. Bu gidip geliş yazının gidişatı konusunda zihnimde şimşekler olmasa da kıvılcımlar yarattı.

Uranüs, Neptün melezi falan değilim, Ankara'dan bir Çerkes meleziyim. Ana karakter sendromuna kapılıp ne kadar farklı olduğumu anlatmayacağım. Ama bu, sendroma kapılmayacağım demek anlamına gelmiyor

İki cümlede bir paragraf yeniliyorum, farkında mısınız? Herkes benim gibi odak yoksunu sanıyor olabilirim. Umay'ın Concerta Fabrikası adlı filmimin galasına herkesi bekliyorum.

Her neyse ne diyordum diye baktığımda hiçbir şey dememiş olduğumu gördüm. Hepimizin bildiği bir gerçek olan insanın kabileci eğiliminin tesiri altındayım, hepsi bu. Kabile için tam bir risk teşkil ediyorum. Onları birbirine bağlayan anlamsız bağları tırnaklarımla koparıyorum. Sonra chatgbtye 

Suggest a rhythmic and danceable song. Make it different from the previous ones. 

promptu veriyorum, ritim tutuyorum. 

Tanrılaşma yarışındayız ve oldukça geride kaldılar. Olan bu. Aykırı olmayı seviyorum, ilgi çekmeyi de seviyorum ama dikkat çekmekten nefret ediyorum. Sınırlarımın Türkiye sınırları gibi olmasından bunaldım. İşin komik tarafı da insanlar tuhaf olarak gördükçe daha fazla tuhaf olman. Kafam karışık neyi sevip neyi sevmediğimi de karıştırıyorum. Çizgiler olabildiğince şeffaflaşıyor. Bunun üzerinde delüzyonel bitişli filmler izleyip iyice zihnimi bulandırıyorum. Mazoşist bir haz halindeyim.

Bunu sadece ben yapmıyorum. Gerçekliği sorgulamak acılardan kaçmanın metotlarından birisi sadece.

Kontrastlığın verdiği rahatsızlığı renkler görecelidir diyerek dodgeluyorum. Toplumun üzerimde bu kadar belirleyici olabilmesinden rahatsızlık duyuyorum. Özgürlük tutkum içime sığmıyor.

Birincil şahıstan konuşup durmak tedirgin etti beni. Hatta utandım. Ben bir olgunun örneğiyim sadece. Ama hangi olgu olduğumu bulamıyorum.  Farklı hissetmeye itilen ama olabildiğince sıradan bir homosapien olmanın farkındalığından kopamayan birisi olmak demek hayal kırıklıklarıyla dolu bir hayat demek.